Rozdział 3

Ja - Co się dzieje - powiedziałam cicho rozglądając się bo brzoskwiniowym pomieszczeniu.
M - Ciiii spokojnie skarbie - podeszła i zaczęła głaskać mnie po głowie - Nic ci już złego nie grozi.
Ja - Gdzie ja jestem, co to - zaczęłam zadawać pytania i wskazywać na kroplówkę.
M - To lekarstwo, dzięki niemu przestanie cię boleć. A teraz śpij maleńka.

***

K - Gotowa, masz wszystko? - zapytała Katie po raz setny.
Ja - Tak mam wszystko - posłałam jej blady uśmiech i podniosłam się ze szpitalnego łóżka. - Możemy już iść - Od wydarzeń w szkole minęły dwa dni. W tym czasie dostałam 3 kroplówki na wzmocnienie i ciąg chemioterapii. Lekarz przy wypisie wręczył mi także pąk recept, na lekarstwa które muszę brać 3 razy dziennie. Nigdy nie lubiłam pigułek i igieł, a teraz jestem do nich zmuszona. Smutny paradoks. Smutny, ale niestety prawdziwy. Zabierając małą torbę podróżną ruszyłam razem z Katherine do wyjścia z tego budynku. Po drodze zgarnęłyśmy mamę, która czekała pod gabinetem lekarza na nas z wypisem.
M - To co na jakieś ciacho i dopiero potem do domu co nie dziewczynki.
Ja - Możemy tak zrobić.
K - A Tylera zabieramy?
M - Niestety ta małpka też idzie z nami - powiedziała ze śmiechem - Już czeka w samochodzie.
K - Ahh i spokój zakłócony - zażartowała, a ja mimowolnie zaśmiałam się.
Po wyjściu z budynku od razu pojechaliśmy do małej kawiarenki, gdzie siadając przy stoliku zamówiliśmy 4 razy gorącą czekoladę i ciasto tiramisu. Czekając na zamówienie, rozmawialiśmy tak jak zawsze, omijając szerokim łukiem temat rozmowy. Nagle dzwonek nad drzwiami uroczej kawiarenki zabrzęczał oznajmiając pojawienie się nowych gości. Nie przejmując się tym wybuchnęłam śmiechem, na widok TY'a z wąsami od czekolady.
A - A kogo moje oczy widzą, Szczur we własnej osobie - powiedziała przewodnicząca szkoły jak i gwiazda mojej klasy Amanda Mixer podchodząc do naszego stolika ze swoją świtą w postaci Karen Woods, Jasonem Boucherem i Seanem MacCartneyem. - Do szkoły to nie łaska chodzić, a śmiać się z jakimiś ludźmi w kawiarni to już tak.
M - Dziewczynko lepiej się uspokój - powiedziała zła mama, a ja cała czerwona osunęłam się na krześle w dół.
A - Co Szczurku obrończynię znalazłaś, jakie to urocze.
T - Ja ci dam uroczę Debilko ogarnij wielkie dupsko i idź rządzić gdzie indziej - wrzasnął zły ponosząc się z miejsca.
M - Tyler siadaj - wrzasnęła mama podnosząc się z miejsca - A ty przeprosisz teraz moją córkę za swoje zachowanie.
A - Ani mi się śni.
J - Mandie daj spokój - szepnął, ale dziewczyna go nie słuchała.
Ja - Mamo proszę daj spokój - powiedziałam łamliwym głosem - To nie ma sensu - szepnęłam podnosząc się ze swojego miejsca - I tak każdy wie, że jestem nikim i niech tak pozostanie do końca - chwyciłam kurtkę i ze łzami spływającymi po policzkach wybiegłam z lokalu. Szybkim biegiem skierowałam się nad rzeczkę, gdzie zawsze chodziłam z tatą łowić ryby i karmić kaczki. Usiadłam pod drzewem i zanosząc się płaczem robiłam w myślach plan, jak spędzić ostatnie miesiące które mi pozostały.

Nowi bohaterowie pojawią się w zakładce Bohaterów