Rozdział 6

Nagle drzwi od sali skrzypnęły i wszedł przez nie jak gdyby nigdy nic Jason Boucher. Spojrzałam przelotnie na niego, po czym znów spojrzałam za okno.

Ja - Coś chcesz ode mnie? Znów mnie wyśmiać, szydzić? 

J - Nie - powiedział cicho podchodząc do mojego łóżka - Chcę cię przeprosić. Chcę przeprosić, że jestem dupkiem i tchórzem. Że zależało mi tylko na tym aby być lubianym.

Ja - Już przeprosiłeś. Poczułeś się lepiej  - powiedziałam z sarkazmem. - To teraz daj mi spokój i wyjdź - wskazałam mu ręką drzwi, a sama odwróciłam się do niego plecami i zamknęłam oczy.

J - Do..do..dobrze - za jąkał się - Jeśli tego właśnie chcesz - położył coś na stoliku i wyszedł z sali. Otarłam szybko dłonią, łzę spływającą po policzku, po czym spojrzałam na stolik, gdzie leżała jakaś koperta, a na niej paczka Misiów Haribo. Moich ulubionych. Wzięłam kopertę do ręki i otworzyłam:

Droga Amelio, a może powinienem powiedzieć Jewel. A więc droga Amelio-Jewel!

Tak, wiem o tym, że piszesz bloga pod tym pseudonimem i nie bój się nikomu tego nie powiem, ale jedno mogę ci powiedzieć piszesz super. Ale nie to chciałem tu powiedzieć. Od zawsze mi się podobasz, ale co z tego jak jestem tylko tchórzliwym kurczakiem. Niestety to chyba u mnie rodzinne. Dzisiaj kiedy usłyszałem jak powiedziałaś, że umrzesz za rok, moje serce przestało bić. Nie możesz tak o sobie odejść. Jesteś młoda, zasługujesz na szczęście. Nie zabijaj się. Nie warto. Kiedy wyjdziesz ze szpitala chciałbym się z tobą spotkać. Pójść na jakiś spacer, albo ciastko. Jak się zgodzisz to chyba będę najszczęśliwszym chłopakiem na ziemi. Proszę wybacz moje wcześniejsze zachowanie. Lubię cię i to bardzo.

Jason Boucher zwany Butch ;)

Zgniotłam list w dłoni i z gniewem rzuciłam go na podłogę.

Ja - Nie dam się oszukać, omamić - wrzasnęłam, po czym zaczęłam wrzeszczeć w poduszkę. Nagle usłyszałam skrzypnięcie drzwi, przestraszona podniosłam się do pionu, na co Kate z Tylerem wybuchnęli śmiechem.

T - No wiesz nie wiedzieliśmy że tak na nas reagujesz - powiedział pomiędzy wybuchami śmiechu.

Ja - Ha ha ha bardzo śmieszne - powiedziałam zirytowana.

K - Oj już się tak na nas nie gniewaj Pyszczuniu mamy laptopa.

T - I internet.

Ja - Ja żyję - krzyknęłam zadowolona. Podali mi sprzęt a sami rozsiedli się u mnie na łóżku.

Po ich wyjściu, wyjęłam laptopa z torby i włączyłam. Kiedy tylko się załadował, podpięłam internet i od razu weszłam na Twittera i Bloggera. Zauważyłam, że dwie cudowne dziewczyny znowu napisały do mnie pod rozdziałem na blogu. Jako, że wcześniej dałam namiary na swoje GG, to załadowałam i tą aplikację. Tylko się załadowała a otrzymałam dwie wiadomości. Od Pauliny i Marzeny. Podekscytowana szybko je przeczytałam i odpisałam. Z niecierpliwością czekałam na odpowiedź. Po chwili ją otrzymałam. Pogadałyśmy chwilę tak  bardziej za poznawczo i się pożegnałam ponieważ robiłam się coraz bardziej senna. Zasnęłam z nadzieją na lepsze jutro.

PRZEPRASZAM. Przepraszam zawaliłam ten rozdział, ale to wina Kaczorka. Wczoraj małpa nadepnęła mnie i dzisiaj mam spuchnięty palec u nogi, który boli.Przepraszam jeszcze raz, że zawiodłam.